Түүний хайр агаар амьсгалж зүрх нь цохилох тоолонд хэнд ч захирагдахгүйгээр үржиж томорч байдаг. Түүний зүрх тэр их хайрыг хэзээ ч багтааж дийлэхгүй учир эх хүн өөрөө тэр чигтээ хайр болдог.
Эхийн сэтгэл
Эрт цагт хоёр овог аймаг амьдардаг байжээ. Нэг омог нь өндөр уулын оройд, нөгөө нь тэгш ьалд суурьшдаг байсан гэнэ. Нэг удаа өндөр уулын омог нь тэгш талын омгийг эзлэн түрэмгийлж нэг гэр бүлийн хүүг тахихаар авч оджээ. Тэгш талын омгийнхон ууланд хэрхэн авирахыг мэддэггүй байж гэнэ. Тэд уулын хүмүүсийн явдаг жимийг мэдэхгүй тул хэрхэн яаж ууланд авирахаа мэдэхгүй гайхав. Гэхдээ тэр омгийн хамгийн сайн зоригт эрчүүд нь хүүг авчирахаар уул руу явцгаажээ. Тэд ууланд авирахаар тал бүрээр оролдсон ч дөнгөж хэдхэн алхам газар л ахилаа. Хичнээн зүтгээд ч ямар нэмэр байсангүй. Удалгүй тэд нутаг руу гаа буцах болоход гэнэт хүүгийн ээж ирж байхыг харлаа. Зоригт дайчин эрс дотроо тэр бидэн шиг яахаа ч мэдэхгүй буцаж ирж байнө гэж бодоцгоов. Тэгтэл ээж хүгээ нуруундаа үүрсэн байхыг анзаарав. Тэдний нэг нь түүнтэй мэндэлж , бид энэ эгц цавчим ууланд авирах гэж хичнээн оролдовч чадаагүй. Энэ омгийн хамгийн хүчирхэг чадалтай эрс гарч чадаагүй байхад та яаж ингэж чадав аа ? гэхэд нөгөө эх мөрөө хавчиж , “Энэ хүүхэд чиний хүүхэд биш байсан болохоор л тэр шүү дээ” гэлээ.тэр чигтээ хайр болдог.
No comments:
Post a Comment